کتاب حديث پيمانه (پژوهشي در انقلاب اسلامي) نوشته حميد پارسانيا است که انتشارات معارف آن را در 408 صفحه منتشر کرده است.
کتاب «حديث پيمانه» در شش فصل «مذهب و عصبيت»، «غرب و غربزدگي»، «منوّرالفکري و استبداد استعماري»، «روشنفکري در جابجايي قدرت»، «سنت و تجددطلبي ديني» و «نيروهاي اجتماعي و انقلاب اسلامي ايران» نگارش يافته است. حرکت سياسي تشيع، واقعيت اجتماعي تشيع از صفويه تا قاجاريه، جريان‌شناسي ماسون ها، نيروهاي اجتماعي ايران در تاريخ 20 ساله پهلوي اول، نيروهاي اجتماعي و مذهبي ايران از سال 1320 تا 1332 و از 1332 تا 1342 و همچنين 1342 تا 1357، ويژگي روشنفکري در ايران، تاريخچه حرکت‌هاي نوگرايانه ديني در ايران، جريان‌هاي روشنفکري در ايران، انقلاب اسلامي و استکبار جهاني، انقلاب اسلامي و نيروي روشنفکري و انقلاب اسلامي و نيروهاي مذهبي از جمله موضوعاتي هستند که نويسنده در اين کتاب به تحليل و تبيين آنها پرداخته است. مطالعه اين کتاب به شناختي دقيق از جريان‌ها، احزاب و گروه‌هاي قبل و بعد از انقلاب اسلامي منجر مي‌شود.
در اين کتاب به معرفت شناختي اجتماعي و فضاي فکري ـ فرهنگي‌اي که زمينه ساز انقلاب اسلامي در ايران بوده است و نيز سمت و سوي محورهاي فکري گروه هاي ايدئولوژيک موثر در رشد تحرکات اجتماعي که منجر به سقوط شاه در سال 1357 شد، پرداخته است. از جمله سئوالاتي که نويسنده در اين اثر به آنها پاسخ مي دهد، عبارتند از: کدام گروه نقش اصلي را در ساختار سازي انقلاب ايران ايفا کرده است؟ آيا گروه ديني نقش رهبري را به عهده داشت، يا اصولاً برنامه‌اي براي ايجاد انقلاب وجود نداشته است و اين گروه نيز در اين زمينه، نقشه‌اي در سر نداشته است؟ آيا ايده‌هاي انقلاب در سر افرادي قرار داشت که به روشنفکران ديني موسومند و يا تمامي شناخته شدگان در فضاي فرهنگي ايران حضور داشتند؟ ديگر آن که شهيدان زيادي که تقديم انقلاب شده است، عمدتاً به چه گروه‌هايي تعلق داشته است؟
درباره این سایت